Pod pojęciem azbestu kryje się grupa minerałów określanych jako serpentyny i amfibole, występujących w postaci tzw. włóknistych skupień. Największe znaczenie przemysłowe przed laty miał tzw. azbest serpentynowy - inaczej chryzotylowy, odporny na działanie wysokiej temperatury i czynników chemicznych, a także na ścieranie. Był używany do wyrobu tkanin np. ubrań ogniotrwałych, okładzin ciernych szczęk hamulcowych, farb ogniotrwałych, materiałów izolacyjnych, także niepalnych materiałów budowlanych (azbestocementowe płyty). Azbest amfibolowy (aktynolitowy, tremolitowy) był używany w przemyśle chemicznym ze względu na dużą kwasoodporność.
Po kilkudziesięciu latach powszechnego stosowania azbestu w gospodarce zostało stwierdzone, że surowiec ten wpływa niekorzystnie na zdrowie człowieka. Ze względu na włóknistą budowę, azbest w trakcie jego przetwórstwa oraz stosowania pyli, a rozpylone azbestowe włókna w powietrzu wdychane są przez człowieka. W konsekwencji włókna azbestu przedostają się do organizmu i trwale utrzymują się w jego płynach ustrojowych. Nagromadzony w organizmie azbest z kolei przyczynia się do rozwoju śmiertelnych chorób takich, jak pylica azbestowa czyli azbestoza, rak płuc i międzybłoniak.

Parlament RP uchwalił ustawę z dnia 19 czerwca 1997 r. o zakazie stosowania wyrobów zawierających azbest (tekst jedn.: Dz. U. z 2004 r. Nr 3, poz. 20)